Magisch en indrukwekkend

 

 Het verhaal

Het verhaal speelt zich af voorafgaand aan het welbekende verhaal van ‘The wonderful wizard of Oz’. De hoofdpersoon, Elphaba, heeft een ongelukkige jeugd gehad. Dit begint eigenlijk bij het feit dat ze groen werd geboren. Ze valt altijd buiten de boot en haar vader heeft een hekel aan haar.  Haar moeder overlijdt bij de geboorte van Elphaba’s jongere zusje, Nessarose. Nessarose wordt het lievelingetje van hun vader. Al helemaal als ze in een rolstoel terecht komt en Elphaba hier de schuld van krijgt. Als Elphaba en Nessarose samen aankomen op de universiteit ‘Shiz’ ontmoeten ze daar de mooie en populaire Galinda. Elphaba heeft meteen een hekel aan haar. Als ze dan ook nog een kamer met haar moet delen, laat ze in een woedeaanval per ongeluk haar magische krachten zien. Dit maakt veel indruk op Madame Morrible, het hoofd van Shiz. Ze denkt dat Elphaba’s talent misschien de Tovenaar van Oz kan helpen. Ze wilt Elphaba privéles geven. Dit maakt Galinda ontzettend jaloers. Dan komt Elphaba er door een geschiedenisles achter komt dat iemand veroorzaakt dat de dieren in Oz niet meer kunnen praten. Hier is ze zeer op tegen en ze wilt er iets aan doen. Ondertussen arriveert de knappe en zorgeloze prins Fiyero op Shiz. Hij maakt indruk op Galinda en ze realiseert zich dat ze perfect bij elkaar passen. Galinda en Elphaba worden op een gegeven moment toch vriendinnen en als Madame Morrible aan Elphaba vertelt dat ze een bezoek mag brengen aan ‘the Wizard’, vraagt ze Galinda mee. Als Galinda en Elphaba samen met Madame Morrible aankomen in het volledig groene Emerald City, voelt Elphaba zich voor het eerst ergens thuis. Toch gaat de ontmoeting met the wizard anders dan ze zich had voorgesteld. Ze komt erachter dat hij helemaal geen magische krachten heeft, dat hij degene is die ervoor aan het zorgen is dat de dieren niet meer kunnen praten en dat hij Elphaba daarvoor wilt gebruiken. Ze vlucht, maar om ervoor te zorgen dat niemand achter de waarheid komt, vertelt madame morrible aan iedereen dat Elphaba ‘wicked’ is en dat niemand haar moet vertrouwen. Elphaba betovert een bezemsteel en vraagt Galinda mee te vluchten, maar zij vind haar reputatie toch belangrijker. Een aantal jaar later komt Elphaba, nu ‘The Wicked Witch of the West’, terug om de dieren die the Wizard gevangen heeft gehouden vrij te laten. Als ze bijna wordt gepakt door de bewakers, vlucht ze weer.

 

Vormgeving

Er wordt tijdens de voorstelling erg goed gebruik gemaakt van het decor. Alles is groots en indrukwekkend. De show begint al meteen indrukwekkend wanneer Glinda in een soort ijzeren bol binnen zweeft. Ook zijn er bruggen, torens en trappen waar veel gebruik van wordt gemaakt. Dit geeft een speels effect. De wisseling van het decor gaat vloeiend en de verschillende decors sluiten goed aan bij het verhaal. Doordat er sprake is van een veranderd decor blijft het interessant om naar te kijken, steeds een nieuwe achtergrond, steeds een nieuw deel van het verhaal. Het decor draagt ook zeker bij aan het verhaal. Als Elphaba, Glinda en Madame Morrible aankomen in Emerald City is alles groen, van de lichten en het decor tot zelfs de kostuums.

Ook de kostuums dragen bij aan het verhaal. Ze geven een goed beeld weer van de personages. Je kwam, zonder dat je de personages goed kende al meteen wat over ze te weten. Glinda bijvoorbeeld, draagt schitterende outfits met glitters en accessoires , wat laat zien dat ze wilt opvallen en dat ze zelfverzekerd is. Elphaba daarentegen draagt alleen maar vormeloze zwarte jurken, wat laat zien dat ze onzeker is en niet wilt opvallen.

Het licht en geluid zorgde steeds voor een verschillende sfeer op het podium. Bij een vrolijk stuk, zoals als ze aankomen in Emerald City, klinkt er vrolijke muziek en wordt er felgroen licht geschenen. Dat groene draagt natuurlijk ook weer bij aan het uitbeelden dat Emerald City een compleet groene stad is. Als Elphaba de apen komt bevrijden bij het paleis van ‘the wizard’, wat gevaarlijk en spannend is, hoor je spannende muziek, lage geluiden, steeds harder. Ook wordt er rood licht geschenen. Rood associeer je natuurlijk meteen met gevaar.

 

De liedjes waren inhoudelijk ook belangrijk voor het stuk. De teksten beschreven hoe ze zich voelden en wat ze dachten. Het gezang was zuiver en mooi om naar te luisteren. De acteurs hebben stemmen waar je u tegen zegt. Soms was het geluid wel erg hard, waardoor het minder mooi klonk. Bij gezamenlijke liedjes pasten de stemmen goed bij elkaar, maar soms was het niet altijd even goed te verstaan. Dit is jammer,  omdat de liedjes dus wel degelijk een toevoeging hebben een aan het stuk.

 

Thema’s

Er zitten een heleboel thema’s in deze musical verwerkt. Er zijn een paar standaard thema’s die je in heel veel verhalen tegenkomt, zoals haat, liefde en vriendschap. Toch heeft het thema vriendschap hier een extra boodschap. Het laat namelijk zien dat je eerste indruk van iemand soms verkeerd kan zijn en dat als je een slechte eerste indruk van iemand hebt, dat niet betekent  dat die indruk klopt en dat je nooit vrienden kunt worden. Elphaba en Glinda haatten elkaar eigenlijk vanaf het begin. Elphaba haatte Glinda omdat ze een blond populair en verwend meisje was, die altijd haar zin kreeg. En Glinda haatte Elphaba, omdat Glinda eerst schrikt van het feit dat Elphaba groen is, maar vooral omdat Elphaba toverkrachten heeft en ze misschien the wizard mag ontmoeten. Dit veranderd later en ze worden de beste vriendinnen.

Er zitten ook actuele thema’s in de muscial, zoals bijvoorbeeld discriminatie. Elphaba is altijd het buitenbeetje, omdat ze groen is. Ze wordt uitgelachen en verafschuwt. Dit gebeurt ook in het dagelijks leven met mensen met een donkere huidskleur, maar ook met mensen die bijvoorbeeld op hetzelfde geslacht vallen.

 

Emotie

Er zit precies de goede hoeveelheid humor in het stuk. Niet zoveel dat het meer op een komedie lijkt, het is namelijk best een spannend en heftig verhaal. Maar het is wel zo dat het het verhaal wat luchtiger maakt. Wat de grappige stukjes vooral grappig maakt, is de manier waarop iets wordt gezegd. Het lag vooral aan het acteerwerk, de gezichtsuitdrukkingen en de toon waarop iets wordt gezegd.

 

Boodschap

Het verhaal geeft ook een goed beeld van hoe je als persoon kan veranderen, op een goede of slechte manier. Dat dat je niet perse slecht geboren bent, maar dat de dingen die je meemaakt ervoor zorgen hoe je bent. Elphaba is niet ‘wicked’ geboren. Als je als heks groen bent, geeft dat natuurlijk wel het idee dat je een slechte heks bent, dit heeft dus ook weer te maken met eerste indruk, maar Elphaba was eerst geen slechte heks. Ze wilden de dieren redden. Ze wilden niet meewerken met the wizard. Maar als er heel veel fout gaat in je leven en dat nadelig uitkomt voor jou, ben je er op een gegeven moment klaar mee. En als er toch al over je wordt gezegd dat je ‘wicked’ bent, waarom zou je dan niet aan die naam opleven?

Het verhaal heeft nog een mooie boodschap. Als je kijkt naar de relatie tussen Boq en Nessarose, zie je dat het niet werkt. Boq is verliefd op Glinda en blijft alleen bij Nessarose, omdat Glinda dat aan hem gevraagd heeft. Nessarose wilt zo graag dat Boq van haar houdt dat ze er alles voor over heeft om hem bij haar te houden. Zo word ze uiteindelijk ‘the Wicked Witch of the East’. Ze nam de Munchkins alle rechten af, om Boq bij haar te houden. Maar zelfs als Nessarose weer kan lopen wilt Boq niet bij haar zijn. Dit laat zien dat je liefde niet kan afdwingen. Als het niet van twee kanten komt, werkt het niet.

 

 

Conclusie

 

Doordat alles samenhangt, het decor, de kostuums, de lichten en het geluid en er ook nog goed wordt geacteerd, word je als kijker echt meegesleurd in het verhaal. Het ene moment zit je echt hardop te lachen en het andere moment wacht je in spanning af wat er gaat gebeuren. Als je houdt van magie, zang en een verhaal met een moraal dan is Wicked zeker een aanrader.