activiteiten week
Rijksmuseum
Maandag 10 oktober moesten we om 9.45 verzamelen bij de Teekenschool van het Rijksmuseum. Eerst moesten we even zoeken waar we naar toe moesten, maar toen we het hadden gevonden konden we gelijk doorlopen naar binnen. Eenmaal binnen moesten we onze tassen en jassen inleveren en naar boven om even te wachten tot iedereen er was. Toen iedereen er was werd er een korte introductie gegeven over wat we gingen doen. Vervolgens gingen we het rijksmuseum binnen om speciaal te kijken naar citroenen en hoe ze werden geschilderd. We hebben verschillende stillevens bekeken die in de gouden eeuw zijn gemaakt met citroenen, sommige geschild en sommige niet. We keken vooral naar het licht/donker contrast, compositie, spiegeling en de kleuren van het schilderij. Wat ook werd verteld is dat de schilderijen zelden voedsel laten zien dat dagelijks op tafel stond. In plaats daarvan zijn juist dingen afgebeeld die duur, exotisch en moeilijk te vinden waren. Zo staan er op Nederlandse schilderijen vaak citroenen en olijven afgebeeld, terwijl deze hier helemaal niet groeiden. Toen we een rondje hadden gemaakt door het museum gingen we weer terug, maar dan om onze eigen citroen te schilderen.
In het schilderlokaal werd ook verteld over de verschillende kleuren waarmee schilders vroeger mee verfden en waar de kleuren vandaan kwamen, zoals lapis lazuli (kobalt blauw) dat heel kostbaar en alleen in de bergen van Afghanistan te vinden is. Ook een lang geheime wijn rode kleur die uit luizen komt die op cactussen leven. Daarna moesten we aan de slag en citroenen schilderen met speciaal verf die we zelf moesten maken. De verf bestond namelijk uit eigeel, kleurstof en water. Het ei moesten we zelf scheiden uit het eigeel en eiwit, de kleurstof mengen met water tot een soort tandpasta en daarna het eigeel eraan toevoegen. Het eigeel wordt nu, maar het werd ook al vroeger gebruikt als bindmiddel, anders kan je de kleurstof de volgende dag alweer van je papier afvegen. De citroenen schilderen was nog best lastig, want je had een citroen gekregen en die moest je zo goed mogelijk na schilderen, ook met de schaduw erbij wat het altijd extra lastig maakt. Toen de tijd om was moest je je schilderij met je citroen erop inleveren en je spullen opruimen. De citroenen werden nog op het laatst met elkaar vergeleken, dat was wel leuk zo kon je zien wat iedereen gemaakt had. En toen zat de workshop er alweer op en konden we onze jassen en tassen weer pakken en hadden we 1 uur pauze. Om daarna weer door te gaan naar het volgende museum FOAM.
foam
‘s Middags gingen we naar het fotomuseum Amsterdam, ook wel bekend als FOAM. Daar kregen we een rondleiding van Brian. Eerst kwamen we in een kamer met een heel mooi middelvinger behangetje met daarop een aantal series van foto’s. Brian vroeg ons wat we er van vonden en de meeste mensen waren niet echt onder de indruk. Op het eerste oog waren het namelijk vrij normale foto’s met weinig bijzonders. Dit kwam omdat het bij Ai Weiwei de maker van alle deze foto’s veel meer om het verhaal gaat.
Ai Weiwei is niet alleen een kunstenaar maar ook een activist. Door zijn kritiek op de Chinese regering werd hij op 3 april 2011 vastgezet door de Chinese politie. Bij zijn cel stonden altijd twee bewakers, hij was dus nooit alleen. Na 81 dagen werd hij op borgtocht vrijgelaten. Wel was zijn paspoort afgepakt en er werden overal camera’s opgehangen om hem in de gaten te houden. Ook waren er vaak agenten of andere mensen van de overheid die hem fotografeerden. Ai Weiwei besloot die mensen terug te fotograferen en daar een tentoonstelling van te maken. In de zomer van 2015 kreeg Ai Weiwei na vier jaar eindelijk zijn paspoort weer terug en kon hij weer naar het buitenland reizen.
#safepassage
Daarna keken we naar een andere tentoonstelling van Ai Weiwei, #safepassage. Omdat de kunstenaar zelf een lange tijd constant in de gaten werd gehouden door de Chinese overheid, en daarom zijn vaderland heeft moeten verlaten, voelt hij zich verbonden met de vluchtelingen die Europa proberen binnen te komen.
Hij heeft met zijn team een aantal vluchtelingenkampen bezocht. De tentoonstelling gaat over de ervaringen van het verlaten van het vaderland van Ai Weiwei en over die van de vluchtelingen die hun leven riskeren en dan vaak voor een dichte grens terecht komen.
Ai Weiwei heeft zich nu gevestigd in Berlijn. Eerst had hij zelf camera’s opgehangen die hem aan één stuk door filmden, die beelden zette hij dan op een site, dat deed hij uit een soort protest, maar waarschijnlijk ook om zich veilig te voelen, omdat iedereen dus altijd kon zien waar hij was en wat er om hem heen gebeurde. De overheid heeft die site gehackt en platgelegd. nu post hij heel veel van zichzelf op Instagram, zodat mensen toch bijna altijd alles kunnen zien wat hij doet. In de tentoonstelling van de vluchtelingen hangen dan ook 16000 foto’s die hij allemaal met zijn mobieltje heeft gemaakt. Deze foto’s geven je een goede indruk over hoe het leven is in de kampen.
Workshop
Na nog een andere tentoonstelling bezocht te hebben, mochten we eindelijk zelf aan de slag. Na even over fotografie gesproken te hebben, liet hij ons foto’s zien van een andere klas die beroemde foto’s na hadden gemaakt. Brian vroeg ons ze te beoordelen en de meeste mensen van onze groep waren heel kritisch. Maar toen we het daarna zelf ook moesten doen bleek het moeilijker te zijn dan we dachten. We mochten helaas niet zelf kiezen welke foto we na wilde doen. Mijn groepje had een foto van een hond, in een donkere ruimte die door een raam naar buiten keek. Het licht van het buiten scheen alleen op de hond, en verder was alles zwart. Dat is best lastig om na te doen, want we hadden geen hond en ook geen donkere ruimte. Uiteindelijk was Dana de hond en hebben we haar voor een zwart doek gezet. Met een spotlight erop probeerde we het licht van het raam na te maken. De foto was iets te dichtbij en we hadden natuurlijk een mens in plaats van hond. Maar met de mogelijkheden die we hadden was hij best goed gelukt.
workshop songwriting
Dinsdag 11 oktober hadden we een workshop songwriting van Angela. Eerst kregen we wat theorie en gingen we een woordweb maken met de dingen die nodig zijn om een tekst te schrijven waardoor we meer te weten kwamen over songwriting.
Nadat we het woordweb hadden gemaakt moesten we zelf een tekst gaan schrijven. We moesten groepjes van vier maken en eerst een groepsnaam en thema bedenken.
paleis op de dam
Woensdagmiddag werden we verwacht in het Paleis op de Dam, waar een enthousiaste gids ons stond op te wachten. Ook al ben ik als Amsterdamse vaak genoeg op de Dam, was ik nog nooit in het Paleis zelf geweest. We kregen een rondleiding door het hele paleis van ongeveer één uur lang. Er werd ons veel verteld over de geschiedenis en de architectuur van het gebouw. De rondleiding begon in de Burgerzaal, een grote hal waar op de grond marmeren wereldkaarten te zien waren. De gids vertelde ons dat het Paleis in de 17e tot en met begin 19e eeuw als stadhuis had gediend. Na de Burgerzaal gingen we verder door een grote marmeren hal, waar we af en toe stopten om het verhaal van de gids te horen over de grote beelden aan de muur. De meeste beelden kwamen uit de Griekse mythologie, en er was dan ook een reden waar en waarom de beelden er stonden. We liepen langs een aantal kamers, waar men in de tijd van het stadhuis naartoe ging om bijvoorbeeld een vennootschap op te richten. Boven elke duurpost waren wederom veel mythologische beelden te zien, die allemaal ergens voor stonden, en met de kamer eronder te maken hadden. Behalve beelden waren er ook veel schilderijen, verspreid door het hele paleis. Deze schilderijen varieerden van 17e eeuws tot 19e eeuwse kunst. Persoonlijk was ik verrast over hoeveel van de kunstwerken een mythologische gebeurtenis afbeeldden, ik had verwacht dat men Bijbelse werken destijds veel interessanter had gevonden, gezien de vrijwel helemaal christelijke bevolking. We kwamen ook lang interessante plekken in het paleis, bijvoorbeeld de plaats waar een veroordeelde zijn laatste gebed mocht zeggen, voor zijn terechtstelling. Over het algemeen vond ik de rondleiding interessant, maar ook een beetje vermoeiend, aangezien we een uur lang moesten staan en nergens konden zitten. Desondanks vond ik het een leerzame ervaring, en was het leuk dit stukje geschiedenis van mijn geboortestad überhaupt gezien te hebben.
Workshop theater
Op woensdag 12 oktober kregen we een workshop theater in de aula van onze school. Deze workshop duurde van 10:00 uur tot 11:30 uur. De workshop werd gegeven om te laten zien wat theater inhoudt en zelf te ervaren hoe dat gaat. Een groot deel van de workshop ben je zelf bezig en gefocust op datgene waarmee je je bezig houdt. Deze focus was hierbij heel belangrijk.
We begonnen de workshop door met z’n allen in een cirkel te staan. Voor we de workshop startte stelde de docente zich nog kort voor en kregen we de mogelijkheid om vragen te stellen. Daarna begon de docente met het voordoen van een paar opwarmingsoefeningen die wij vervolgens met z’n allen herhaalde. De opwarmingsoefeningen zijn bedoelt voor het lichaam, stem, concentratie, vergroten van de energie en het losbreken van de sfeer. Dit duurde hooguit vijftien minuten. Na afloop was de sfeer al beter en begonnen we met kleine improvisatie opdrachten. De improvisatie opdrachten waren in het begin nog heel gestuurd, maar langzamerhand kwam er meer fantasie te pas en werden de opdrachten veel vrijer. Dit betekent dus dat er ook steeds meer concentratie, focus en inzet nodig was, maar helaas gebeurde dit niet altijd. De docente loste dit goed op door te laten weten dat het niet uitmaakte of het goed of slecht is en stelde hiermee een deel van de leerlingen gerust. Ze waardeerde het als er veel inzet was. Dit maakte het voor sommige van ons gemakkelijker om toch mee te doen en je fantasie zijn eigen weg te laten gaan. Ze had ook nog enkele attributen meegenomen met onder andere een koptelefoon, een speelgoed mes, ballerina schoenen etc. Dit maakte het improviseren in sommige gevallen net iets makkelijker.
Ondanks dat de inzet en focus van de leerlingen niet altijd optimaal aanwezig was, heeft de docente de workshop goed begeleid en heeft ze een goede indruk over theater achtergelaten.
Het stedelijk museum, Jean Tinguely
Woensdag 12 oktober zijn wij naar het Stedelijk museum gegaan. We zijn gaan kijken naar de tentoonstelling over de werken van Jean Tinguely. Tinguely verzette zich tegen de elitaire kunst waar alleen naar gekeken kon worden. Hij probeerde in zijn werken alle zintuigen te betrekken en maakte het liefst pretparken van musea.
Tinguely heeft eerst geprobeerd te schilderen maar had dan altijd het gevoel dat er iets niet af was. Dit was voor hij beweging in zijn werken ging gebruiken. Hiernaast zie je één van zijn eerste bewegende werken, waar hij een soort van altijd veranderd kunstwerk creëerde. De balkjes die allemaal een andere vorm hebben, draaien om hun eigen as en omdat ze allemaal op een andere plek vastgemaakt zijn, andere kanten opgaan en in verschillende tempo’s draaien, is het schilderij nooit hetzelfde.
Later begon Tinguely abstracte schilderijen te maken, maar niet zelf. Hij bouwde enorme machines die voor hem tekenden. Op die manier bespotte hij eigenlijk de echte abstracte kunstenaars omdat hij iedereen uitdaagde het zelf te maken, hij verkocht zelfs een soort “Ikea doe het zelf pakketten” van zijn bewegende schilderijen. Iedereen kon een kunstenaar zijn.
Een voorbeeld van hoe Tinguely alle zintuigen wilde gebruiken is dat op de werken van de linker en rechter foto een ballon zat. Om de zoveel tijd ontplofte de ballon die dan de hele ruimte vulde met een geur. Hij wilde met zijn werk het leven voorstellen en volgens hem draaide het hele leven om beweging en verandering “De enige stabiliteit is beweging - overal en altijd” en dat levensmotto is duidelijk te zien in al zijn werken.
inguelys werken werden groter en geluid werd een steeds belangrijker deel van zijn werken. Om slijtage te voorkomen zet het Stedelijk zijn werken alleen om de zoveel tijd in werking maar in de tijd van Tinguely stonden ze constant aan. Dat moet een enorm kabaal zijn geweest. Ook belangrijk in zijn werk was licht. Onze rondleidster gaf ons een stalen draadje dat we mochten vervormen zoals we maar wilden, toen we daar licht op schenen ontstond er een prachtig schaduwspel.
Tinguely hield zich zoals vele andere kunstenaars erg bezig met de dood. Dit is ontzettend duidelijk in het sluitstuk van de tentoonstelling “Mengele-Totentanz”. Tinguely was ooggetuige van een verwoestende brand. Met de overblijfselen van de verbrande boerderij maakte hij dit werk; verkoolde balken, stukken van machines, schedels van dieren. Dit alles zorgt voor een onheilspellend geheel. Wat het extra controversieel maakte was dat de machine van de firma Mengele was. Dit deed in die tijd veel mensen denken aan dokter Mengele, de arts die in WOII gruwelijke experimenten deed op mensen.
architectuurroute
Op donderdag gingen we in groepjes een achitectuurroute lopen door Amsterdam. Iedereen kreeg een blaadje met daarop de opdracht en een route die je moest lopen. De opdracht was om foto's te maken van bepaalde stijlen.
Amsterdamse school: glas in lood
Amsterdamse schoolstijl: Gebruik van natuursteen
Jugendstil: Tegels aan de binnenkant van de portiek
Art deco: je ziet uit de gevel stekende randen.
china blue
Donderdag 13 oktober hebben we op school de documentaire China blue gekeken. Van tevoren is er verteld waarde film over ging. De documentaire China blue duurt bijna anderhalf uur en in die tijd maakt de kleine Jasmin samen met haar vriendinnen vijftig spijkerbroeken voor grote, dikke westerlingen.
In de documentaire wordt Jasmin gevolgd door de filmmaker Micha X. Peled met een camera waarin hij vertelt over de Lifeng fabriek. De ouders van Jasmine wilden liever een zoon, en Jasmin zegt dat ze door geld te verdienen iets voor haar ouders kan doen. In de Lifeng fabriek knipt ze overbodige draadjes van spijkerbroeken. De Lifeng fabriek is een textielfabriek. De mensen in de fabriek verdienen ongeveer 5 euro cent per uur. Ze werken minimaal elf uur en maximaal vierentwintig uur per dag. Na zeven uur 's avonds is de officiële werkdag afgelopen, maar Jasmine moet vaak langer doorwerken. Onbetaald, want overwerk wordt nooit vergoed. Jasmin slaapt vaak maar minder dan vier uur. Ze mogen tijdens hun dienst twee keer naar de wc en wonen vlak naast de fabriek met twaalf personen op één kamer waar ze moeten betalen voor warm water
Ik was wel een beetje geschrokken van de film. Ik wist wel dat het daar erg was maar niet dat het zo erg was. Wat de mensen daar verdienen is niet normaal meer vergeleken met dat in Nederland. De mensen in de fabriek verdienen ongeveer 5 euro cent en in Nederland is het minimumloon € 2,63 per uur netto voor een 16 jarige die 40 uur per week werkt.
Ik vond het ook erg om te zien hoe de meisjes de wasknijper op hun ogen deden. Dit moest om je ogen open te houden en dus wakken te blijven tijdens het werk.
the idol
Maak jouw eigen website met JouwWeb